Kościany Przyjemniaczek

Do jakiejś setnej strony przyjemnie się czytało - był klimat i pewna tajemniczość, tytułowy detektyw też przyjemny. Niestety, wszystko co dobre, kiedyś się kończy. Dwunastoletnia Stephanie kompletnie mnie nie przekonała - panna z tzw. dobrego domu, jedynaczka i przykładna córka - z entuzjazmem godnym dziecka ulicy wsiąka w magiczny świat, bez zastanowienia i praktycznie żadnych umiejętności, rzuca się w niebezpieczny wir wydarzeń, a nikomu to nie przeszkadza, bo nazwała się Walkirią.... Prosta fabuła, za szybka akcja.
Książkę znalazłam i czułam się w obowiązku przeczytać. Cieszę się, że nie znalazłam kolejnych tomów.

Do jakiejś setnej strony przyjemnie się czytało - był klimat i pewna tajemniczość, tytułowy detektyw też przyjemny. Niestety, wszystko co dobre, kiedyś się kończy. Dwunastoletnia Stephanie kompletnie mnie nie przekonała - panna z tzw. dobrego domu, jedynaczka i przykładna córka - z entuzjazmem godnym dziecka ulicy wsiąka w magiczny świat, bez zastanowienia i praktycznie...

Książka krótka (240 stron),ale czyta się ją długo i opornie. Zajęło mi to coś koło 3 tygodni! Problem polega na tym, że mimo prostych opisów (w końcu to książka dla dzieci i młodszej młodzieży) żaden wątek nie jest wciągający. Nawet sceny walki nie są satysfakcjonujące. Sam świat ciekawy, ma potencjał, choć nie jest oryginalny, ale odbiór zepsuło tłumaczenie jakichkolwiek zjawisk magią. Dlaczego to się dzieje - bo magia i już. A dlaczego tamto? - bo magia i już. Bohaterowie tacy sobie, niektórzy denerwujący, jak 12-letnia Stephanie zadająca co chwilę pytania niczym trzylatka (a czemu? a dlaczego?). Przyjemniaczek niby sympatyczny, ale jest nieogarnięty i fajtłapowaty, co chwilę wpada w kłopoty. Aż wierzyć się nie chce, że przetrwał setki lat. Językowo dużo powtórzeń, zwłaszcza w dialogach, w stylu:
- Potrzebujemy klucza?
- Potrzebujemy klucza.
Nużyło też to, że przez 3/4 książki każdy bohater po kolei chciał obrzydzić bohaterce świat istot nadprzyrodzonych i skłonić ją do powrotu do zwykłego życia. Jakby brakowało pomysłu na prowadzenie fabuły. Mimo że to książka dla młodszych czytelników, nawet one wyłapią nieścisłości jak chociażby to, że gdy pali się ciało na stosie, to zostają z niego czyste białe kości.

Z dobrych stron sama postać Przyjemniaczka. Jest oryginalna, bo ileż książek jest o żywych kościotrupach? Autor mógł jednak popracować nad jej charakterem i osobowością, by wyszła zwariowana para w stylu Lydii i Beetlejuice'a.

Książka krótka (240 stron),ale czyta się ją długo i opornie. Zajęło mi to coś koło 3 tygodni! Problem polega na tym, że mimo prostych opisów (w końcu to książka dla dzieci i młodszej młodzieży) żaden wątek nie jest wciągający. Nawet sceny walki nie są satysfakcjonujące. Sam świat ciekawy, ma potencjał, choć nie jest oryginalny, ale odbiór zepsuło tłumaczenie jakichkolwiek...

Myślę, że będąc w podstawówce przeczytałam przez przypadek drugą część tej serii i pamiętam do dziś jak bardzo pochłonął mnie ten wykreowany świat, jak bardzo podobali mi się bohaterowie, jak nie mogłam oderwać się od lektury. Darzę ogromnym sentymentem przygody Przyjemniaczka i Stephanie, cudownie było wrócić po latach i zaznajomić się z pierwszą częścią oraz przypomnieć sobie o świetnym humorze głównego bohatera.
W książce oczywiście można zauważyć wady, przyczepić się do kilku rzeczy, jednak patrząc na to, że skierowana jest głównie do młodszych czytelników, nie powinno to wpływać znacząco na lekturę.
Polecam młodym osobom jako początek przygody z fantastyką, ciekawy świat i porywające postacie z pewnością przypadną wielu do gustu.

Myślę, że będąc w podstawówce przeczytałam przez przypadek drugą część tej serii i pamiętam do dziś jak bardzo pochłonął mnie ten wykreowany świat, jak bardzo podobali mi się bohaterowie, jak nie mogłam oderwać się od lektury. Darzę ogromnym sentymentem przygody Przyjemniaczka i Stephanie, cudownie było wrócić po latach i zaznajomić się z pierwszą częścią oraz przypomnieć...

Trochę magii, nieco grozy, sporo poczucia humoru i mnóstwo akcji. Świetna opowieść dla starszych dzieciaków (myślę, że wiek taki jak bohaterki, czyli około 12 lat jest odpowiedni). Chociaż ja, mimo tego że jestem dorosła też się bawiłam doskonale :)

Trochę magii, nieco grozy, sporo poczucia humoru i mnóstwo akcji. Świetna opowieść dla starszych dzieciaków (myślę, że wiek taki jak bohaterki, czyli około 12 lat jest odpowiedni). Chociaż ja, mimo tego że jestem dorosła też się bawiłam doskonale :)

Sam wykreowany świat nie jest aż tak zły, klimat przypomina ten z serii "Gęsia Skórka". Mimo, że książka ma jakieś 240 stron czytałam ją ponad 2 tygodnie. Możliwe, że to czytanie idzie tak mozolnie przez bardzo "kwadratowy" język - między innymi: strasznie dużo powtórzeń czy brak opisów.Czytając miałam wrażenie jakby książka napisana była na podstawie filmu. Oczywiście dochodzi tu jeszcze kwestia tłumaczenia imion bohaterów. Według mnie taki zabieg był niepotrzebny. Mnie na przykład bardzo denerwował i kłuł w oczy.

Sam wykreowany świat nie jest aż tak zły, klimat przypomina ten z serii "Gęsia Skórka". Mimo, że książka ma jakieś 240 stron czytałam ją ponad 2 tygodnie. Możliwe, że to czytanie idzie tak mozolnie przez bardzo "kwadratowy" język - między innymi: strasznie dużo powtórzeń czy brak opisów.Czytając miałam wrażenie jakby książka napisana była na podstawie filmu. Oczywiście...

Tak to jest jak nie sprawdza się informacji o książce ,bo okazało się że to książka dla młodzieży ;-) .Skusiłam się okładka i tytułem :-D
Ale nic straconego,bardzo fajna i przyjemna książka .(Opis z tyłu książki Wielka frajda dla młodych fanów TERRY'EGO PRATCHETTA! Najorginalniejsza książka dla młodzieży od czasów HARRY'EGO POTTERA) .Kościany Przyjemniaczek ,dwunastoletnia dziewczynka i świat magii
.
Według mnie warto samemu przeczytać i wyrobić sobie opinię .

Tak to jest jak nie sprawdza się informacji o książce ,bo okazało się że to książka dla młodzieży ;-) .Skusiłam się okładka i tytułem :-D
Ale nic straconego,bardzo fajna i przyjemna książka .(Opis z tyłu książki Wielka frajda dla młodych fanów TERRY'EGO PRATCHETTA! Najorginalniejsza książka dla młodzieży od czasów HARRY'EGO POTTERA) .Kościany Przyjemniaczek ,dwunastoletnia...

Sięgnąłem po Kościanego Przyjemniaczka ponownie żeby przekonać się jak wypadnie po lekturze. Kiedyś strasznie spodobał mi się ze względu na połączenie kryminału z magią i sporą dawką humoru. Byłem ciekawy jak wypadnie obecnie i czy nadal będę miał pozytywne wspomnienia po przeczytaniu. Trochę się obawiałem o to, ale przyznaje niepotrzebnie. Okazało się, że również świetnie się bawiłem podczas czytania jak kiedyś.
Stephenie po śmierci wujka otrzymuje w testamencie sporą posiadłość i prawa do powieści. Jednak to dopiero początek jej przygód, gdy spotyka Kościanego Przyjemniaczka i wplątuje się w sprawę kryminalną. Wraz z nim wyrusza w pełną niebezpieczeństw przygodę, aby powstrzymać złego czarownika i uratować świat.
Książka od samego początku wciągnęła mnie zupełnie w historie. Autor stworzył niezwykły duet bohaterów, którzy pakuje się w tarapaty. Pomału bohaterka odkrywa ukryty przed wszystkimi świat, gdzie magia jest dostępna i można spotkać wiele niesamowitych postaci. Jest to miejsce groźne i niebezpieczne, które rządzi się swoimi prawami. Nie można w nim nikomu ufać. Jedną z najlepszych dla mnie momentów jest zawsze przekomarzanie się dwójki głównych bohaterów. Wprowadza to wiele zabawnych sytuacji do samej opowieści i przez to stają się interesującymi osobami. Przyznaje się, że losy nie były mi obojętne i zainteresowałem śledziłem ich wspaniałe, ale niesamowite przygody.
Głównymi bohaterami jest Kościany Przyjemniaczek i Stephanie. Pierwszy z nich jest detektywem rozwiązującym rózne sprawy zlecone przez innych. Jednak nie jest zwykłą osoba jaką można oczekiwać tylko chodzącym szkieletem obdarzonym mocą i skrywający wiele tajemnic. Jest postacią wykreowaną pod względem psychologii świetnie. Jego zachowanie nie wzbudza irytacji, często potrafi zażartować nawet w najmniej odpowiednim momencie i obdarzony przyjemnym ironicznym poczuciem humoru nie przeszkadzającym podczas czytania. Twardy jak skała kiedy potrzeba i jeśli okoliczności tego wymagają nie ucieka od walki. Przypominał mi klasycznego detektywa wyjętego żywcem z jakiegoś kryminału, ale posługującego się magią. Na pewno jedna z ciekawszych bohaterów jakich spotkałem. Kolejną postacią jest Stephenie, która zostaje wplątana w niezwykłą przygodę. Zadziorna, uparta, pomysłowa, czasami poważna, stawiająca na swoim jak potrzeba, mająca własne pomysły i otwarty umysł na różne sprawy. Jest przeciwieństwem Kościanego, który podchodzi na luzie praktycznie do wszystkiego. Sylwetkę Stephenie nakreślono znakomicie pod względem psychologicznym. Jej zachowanie nie wzbudza żadnej irytacji i oprócz detektywa jest jedną z ciekawszych postaci w książce. Oboje bohaterów wzbudziły moją sympatie od samego początku jak tylko się pojawiły. Oprócz tego wyróżniającymi postaciami są Ohyd i Tanitha, którzy obok dwójki bohaterów wypadają dobrze.
Główny czarny charakter też niczego sobie i potrafi wzbudzić grozę swoim pojawieniem się. Pozostałe postacie zwyczajnie mają do odegrania jakąś mniejszą lub większą rolę w całej historii. Największym dla mnie atutem są relacje pomiędzy Kościanym i Stephanie. Nie wiem czemu, ale prawie zawsze podszyte zastały humorem i ich relacje potrafiły mnie rozbawić. Nawet Kościany w wyjątkowo paskudnej sytuacji w jakiej się znalazł rzucał ironiczne teksty. Akurat mi się to podobało bardzo. Do interakcji pomiędzy bohaterami książki nie mogę się przyczepić, bo wypadają znakomicie. Jeżeli chodzi o dialogi to również nie mam większych uwag. Zazębiają się ze sobą i często potrafią rozbawić.
Akcja książki pędzi na złamanie karku (oczywiście nie Kościanego Przyjemniaczka) i ciągle coś się dzieje. Widać tutaj położenie pewnego nacisku na błyskawicznie dziejące się wydarzenia i właśnie akcję. Historia toczy się w ekspresowym tempie i nie ma żadnych przestojów lub dłużyzn. Na pewno nie nudziłem się, ale pochłaniałem w zastraszająco szybkim tempie samą historie, która trzymała mnie w napięciu. Sama opowieść została poskładana ze znanych wzorców, ale Autor zrobił to tak umiejętnie, że wyszła wspaniała przygoda i interesująca książka potrafiąca wciągnąć od samego początku czytelnika. Jeżeli miałbym się przyczepić do czegoś to byłyby drobnostki nie mające większego wpływu na lekturę. Trzeba pamiętać, że książka skierowana została do młodzieży niz starszego czytelnika. Przypomniały mi się czasy, gdy właśnie takie powieści czytałem i się świetnie bawiłem podczas czytania. Zakończenie dość standardowe, ale pasujące do całości. Na pewno po powtórnym czytaniu zostały dobre wrażenia jak przy pierwszym przeczytaniu, gdy sięgnąłem po nią. Dostałem interesującą historie z ciekawymi bohaterami, którą czytało mi się wyśmienicie. Bardzo przyjemna lektura dostarczająca sporo rozrywki podczas czytania i pochłaniająca się błyskawicznie. Miło spędziłem czas przy niej i na pewno sięgnę po kolejną część przygód dwójki ciekawych bohaterów.
Książka dla każdego pomimo skierowania jej do młodszego odbiorcy, ale również starsi powinien bawić się podczas lektury dobrze. Historia pełna magii i humoru, ale nie pozbawiona została czasami mroku.
Książkę polecam gorąco wszystkim.

Sięgnąłem po Kościanego Przyjemniaczka ponownie żeby przekonać się jak wypadnie po lekturze. Kiedyś strasznie spodobał mi się ze względu na połączenie kryminału z magią i sporą dawką humoru. Byłem ciekawy jak wypadnie obecnie i czy nadal będę miał pozytywne wspomnienia po przeczytaniu. Trochę się obawiałem o to, ale przyznaje niepotrzebnie. Okazało się, że również świetnie...

Kościanego Przyjemniaczka przeczytałam z przyjemnością.
Od początku wzbudził moją sympatię, mimo że był ożywionym szkieletem.
Autor obdarzył go magiczną mocą, zgryźliwym charakterem i dał misję do wykonania. Kościany Przyjemniaczek jest detektywem. Musi rozwiązać zagadkę śmierci wujka Stephanie, Gordona. Ta dwójka, czyli Przyjemniaczek i Stephanie (jako Walkiria Kain) ma przed sobą śmiertelnie niebezpieczną misję.
Książkę czyta się bardzo szybko, akcja gna na łeb na szyję. Przygoda, magia, niebezpieczeństwo to wszystko znajdziemy w tej książce. Mi bardzo się podobała, polecam ją ;)

Kościanego Przyjemniaczka przeczytałam z przyjemnością.
Od początku wzbudził moją sympatię, mimo że był ożywionym szkieletem.
Autor obdarzył go magiczną mocą, zgryźliwym charakterem i dał misję do wykonania. Kościany Przyjemniaczek jest detektywem. Musi rozwiązać zagadkę śmierci wujka Stephanie, Gordona. Ta dwójka, czyli Przyjemniaczek i Stephanie (jako Walkiria Kain) ma...

Recenzja znajduje się również na moim blogu: http://magia-ksiazek-recenzje.blogspot.com/2016/12/kosciany-przyjemniaczek-derek-landy.html

Nagle na swojej drodze do domu spotykasz pewną istotę. Zauważasz, że jest to chodzący szkielet. Przedstawia Ci się jako Kościany Przyjemniaczek. Podajesz mu rękę proponując znajomość czy uciekasz, gdzie pieprz rośnie?

Przyszedł czas na Dereka Landy'ego, dlatego też chciałabym pomówić o pewnej książce, której tytuł brzmi: ,,Kościany Przyjemniaczek''. Zapraszam do recenzji.

Stephanie, główna bohaterka, dostaje prawie cały majątek w spadku od swojego zmarłego wuja Gordona. Zafascynowana dziewczyna spędza noc w wielkiej willi. Wszystko jest w porządku do momentu, kiedy na Stephanie zaczynają polować wszelakie stwory. Wtedy pojawia się Kościany Przyjemniaczek i zgrywa ojca opiekującego się nad swoją córeczką. Razem z dziewczyną postanawia rozpocząć ,,śledztwo'' dotyczące tajemnicy skrywanej przez wuja Gordona. Czy dwunastoletnia Stephanie odnajdzie się w tym magicznym świecie? Czy podoła wyzwaniom, które na nią czekają?

,,(...)niekiedy najgroźniejszym wrogiem, z jakim musimy się zmierzyć, jesteśmy my sami, a najtrudniejsza bitwa jest przeciw wewnętrznej ciemności.''

Muszę przyznać, że fabuła okazała się dosyć oryginalna. Bez wątpienia mogę rzec, że miło było oderwać się od wcześniej przeczytanych przeze mnie książek, które były w pewien sposób do siebie podobne. Szkoda, że książkę nie napisano odrobinę poważniejszym językiem skierowanym do starszej grupy wiekowej.

W każdy bądź razie, razem ze Stephanie przeżyłam masę zwariowanych przygód; zarówno tych smutnych jak i szczęśliwych.

De facto. Powiem to wreszcie. ,,Kościany Przyjemniaczek'' skierowany jest dla młodszej grupy wiekowej. Można było to odczuć w niektórych momentach. Ale jednak... polubiłam tę książkę. Serio.
Gdyby dodano więcej lat głównej bohaterce, być może nie byłoby kilku irytujących pytań typu ,,Dlaczego?'' lub ,,Po co"? Niemniej jednak, dziewczynka jako zwykła dwunastolatka znakomicie odegrała swoją rolę. Jest bystra, sprytna, zaradna oraz odważna.

Wiecie, co było najlepsze? Brak wątku miłosnego! O tak! Jak dobrze było przeczytać książkę, w której nie dodano nawet szczypty romansu. Pełna powaga!

,,Jedyną walutą cokolwiek wartą jest wierność sobie, a jedynym celem, do którego należy dążyć, jest odkrycie, kim naprawdę jesteś.''

Myślę, że gdybym była o te parę lat młodsza, ,,Kościany Przyjemniaczek'' zostałby moją ulubioną powieścią fantasy. Teraz, w wieku piętnastu lat, śmiało mogę stwierdzić, że jest to pozycja, przy której można odpocząć, zrelaksować się, zapomnieć o rzeczywistości i spędzić czas w świecie, w którym pragnęliśmy się znaleźć, gdy byliśmy małymi dziećmi.

Recenzja znajduje się również na moim blogu: http://magia-ksiazek-recenzje.blogspot.com/2016/12/kosciany-przyjemniaczek-derek-landy.html

Nagle na swojej drodze do domu spotykasz pewną istotę. Zauważasz, że jest to chodzący szkielet. Przedstawia Ci się jako Kościany Przyjemniaczek. Podajesz mu rękę proponując znajomość czy uciekasz, gdzie pieprz rośnie?

Przyszedł czas na...

Wspaniała książka o kościanym detektywie! Czytając, wkraczamy w świetnie skonstruowany świat magii i czarodziejów. Nietuzinkowe postacie, wartka akcja, po prostu cud miód!

Wspaniała książka o kościanym detektywie! Czytając, wkraczamy w świetnie skonstruowany świat magii i czarodziejów. Nietuzinkowe postacie, wartka akcja, po prostu cud miód!